Kör...

goldüye


	Hastane odasında iki hasta vardı.bunlardan birisi kemiklerinden rahatsızdı.yatağa mahkumdu doğrulamıyordu ve hayata ilşikin,tekrar ayağa kalkmaya ilişkin hiç bir umudu yoktu.doktorlar iyileşmesini bir mucizeye bağlamaktaydılar.Diğer hasta ise ciğerlerinden rahatsızdı .O da yatağa mahkumdu. ciğerlerinden hasta olan adam pencere kenarında yatarken kemiklerinden hasta olan adam duvar tarafında yatıyordu.Pencere kenarında yatan adam duvar kenarındaki adamın umutsuzluğunu farketti. "sevgili arkadaşım neden bukadar durgunsun" diye sordu .duvar kenarında yatan ve kemiklerinden rahatsız olan adam "nasıl durgun olmam ki.Yatağa mahkum kaldım doğrulamıyorum.Artık yaşamak bile istemiyorum şu 3 duvar ve kapı dışında hiçbir şeyi göremiyorum "diye ağlamaya başladı. "Ağlama ağlama" dedi ciğerlerinden rahatsız olan adam"bak her gün ciğerlerime ilaç veriyorlar bunun için hemşire beni oturumuma getiriyor.pencereden bakabilirim ve o zaman içinde sana dışarıyı anlatabilirim ne dersin?" diye sordu kemiklerinden hasta olan adam bir ses vermedi. ve ilk gün ciğerlerinden hasta olan adamın ilaç vakti gelmişti hemşire adamı oturur duruma getirdi hortmumunu taktı ve ayrıldı yarım saat sonra tekrar gelecek ve adamı yatıracaktı adam anlatmaya başladı "ammada trafik varmış dışarda .uf arabalara bak tanrım.hah yaşlı adama bak torunun almış parkta gezdiriyor.küçük kızın elinde bir de uçan balon var .hah çok tatlı bir kız.bak şimdide iki genç aşık geliyor. ah gençlik işte....." adam anlattıkça anlatıyordu .kemiklerinden rahatsız olan adam ilk başta bu hadiseye kayıtsız kalmış gözüksede daha fazla dayanamadı o da dinlemeye başladı can kulağıyla. artık ciğerlerinden hasta olan adamın ilaç saatlerini iple çekiyordu duvar kenarındaki kemiklerinden hasta olan adam.pencere kenarındaki adam kalkar kalkmaz anlatmaya başlıyordu ihtiyar adam ve torunu simitçiyi genç aşıkları kavga eden dolmuşçuları... ve o yarım saat bir kaç dakika gibi geçiyordu adam için . günler böyle geldi geçti bir sabah duvar kenarında yatan ve kemiklerinden hasta olan adam uyandı.Ama arkadaşı uyanamadı.Bir gece uykusunda sessizce terk etmişti bu dünyayı. kemik hastası adam üzüldü.bir kaç gün bekledi arkadaşının yatağı dolsun da yeni gelen hasta ona dışarıyı,yaşlı adam ve minik torunun simitiçiyi genç aşıkları anlatsın diye ama uzun bir süre arkadaşının yatağını dolduran olmadı.Sonunda karar verdi adam bu işi kendisi yapacaktı.bir gün hemşire hanımdan rica etti ve hemşireler yatağını pencere kenarına taşıdılar. adam kararını vermişti imkansızı yapacak doğrulacak ve yaşlı adam ve torunu gözleriyle görecek simitçiyi seyredecekti elini kenarlar koydu ve ilk hamlesini yaptı canı çok yanıyordu ama içindeki bu arzu ateşi herşeyi yakıp geçiyordu biraz daha bastırdı evet oluyordu doğruluyordu başaracaktı biraz daha kolarına dayandı ve başardı doktorların yaptıramadığı şeyi yapmıştı kafasını çevirdi pencereden dışarı baktı o da ne pencerenin önünde upuzun kocaman bir duvar vardı ve hiç birşey gözükmüyordu.adam hemen hemşireleri çağırdı.hemşireler onu bu halde görünce hem şaşırdılar hem de sevindiler adam ise duvarı göstererek "bu duvar ne zaman yapıldı bana söylermisiniz"diye sordu "o duvar hep ordaydı" diye cevapladı hemşireler "ama nasıl olur hani şu ciğerlerinden hasta olan arkadaşım o bana hep dışarıyı anlatırdı oradan dışarıyı seyrederdi" hemşireler şaşkın şaşkın şu cevabı verirler"ama nasıl olur beyefendi oradaki hasta kördü. işte böyle arkadaşlar bu öyküden çıkarılacak ders çok ama şunu unutmamamız gerek bizim için önemli olmayan şeyler başkası içim önemli olmayabilir ama yapacağımız küçük yardımlar umutsuzluğu bile umuda dönüştürebilirler.umut herzaman vardır.bazen yanımızda bazen de kör bir adamın gördüklerinde saklıdır.... alinti